W artykule został przedstawiony przypadek pacjentki z wadą gnatyczną typu zgryz otwarty całkowity, która została poddana kompleksowemu leczeniu we współpracy z chirurgiem szczękowo-twarzowym.

Celem leczenia ortodontycznego jest poprawa warunków zgryzowych, funkcji narządu żucia, rysów twarzy oraz estetyki uśmiechu. W przeszłości obowiązywał tzw. paradygmat tkanek twardych – głównym celem leczenia było uzyskanie optymalnych warunków zgryzowych. Obecnie obowiązuje paradygmat tkanek miękkich – głównymi celami leczenia są adaptacja i wzajemne stosunki tkanek miękkich, a nie idealna okluzja. Pacjent udzielający świadomej zgody na leczenie i współpracujący z lekarzem w czasie trwania terapii przywiązuje zwykle niewielką wagę do – częstej przy obecności wady zgryzu – zaburzonej czynności  narządu  żucia  (tj.:  oddychania,  połykania, żucia, wymowy). Pacjentowi zależy natomiast na poprawie  estetyki  uzębienia,  uśmiechu  i  rysów  twarzy. W związku z powyższym w badaniu i rozpoznawaniu
wad zgryzu kładzie się szczególny nacisk na:

• analizę proporcji twarzy (makroestetykę),
• analizę proporcji uśmiechu (miniestetykę),
• układ zębowo-dziąsłowy (mikroestetykę).

Całość artykułu przeczytaj tutaj.

Autorzy: lek. stom. Katarzyna Dera, lek. stom. Magdalena Soczka-Bojda, lek. stom. Adam Bojda

Artykuł przeczytasz za darmo dzięki opcji "artykułu otwartego", a czasopismo zamówisz na www.dlaspecjalistow.pl.