W pracy przedstawiono zagadnienie występowania zębów nadliczbowych w okolicy zębów trzonowych szczęki. Opisano dwa przypadki medyczne.

Hiperdoncja jest zaburzeniem uwarunkowanym genetycznie, dotyczącym zwiększenia liczby zębów w jamie ustnej. Uważa się, że jest ono wynikiem aberracji w inicjacyjnym lub proliferacyjnym stadium rozwoju zawiązka zęba. Zjawisko to jest następstwem nadczynności listewki zębowej (1). Zwiększona liczba zębów może występować w dwóch postaciach: jako zęby dodatkowe o prawi­dłowym kształcie lub zęby nadliczbowe o nieprawidłowej budowie (2-3). Częstość występowania tego zaburzenia w populacji wynosi 0,1-3% (4). Jedną z form zębów nadliczbowych są zęby zatrzonowe (dentes distomolares), które mogą mieć budowę prawidłową lub szczątkową.

Zęby zatrzonowe najczęściej występują w szczęce i są uznawane za drugie najczęściej występujące zęby nadliczbowe, po mesiodensie. Według różnych autorów częstość ich występowania ocenia się na 0,02-0,3% w populacji (5-7). Zęby te rzadko pojawiają się w jamie ustnej, dlatego są zazwyczaj przypadkowo wykrywane na zdjęciach radiologicznych (8).

Decyzja o ich leczeniu chirurgicznym powinna uwzględniać takie czynniki jak: ustawienie w łuku zębowym powodujące nieprawidłowe położenie zębów stałych, występowanie zmian torbielowatych, ropni, przetok, chorób przyzębia lub dolegliwości neuralgicznych (9-10) (...).

Całość artykułu przeczytaj tutaj.

Autor: lek. dent. Marcin Rutkowski, lek. dent. Patrycja Wiesiołek, lek. stom. Paweł Sierko, lek. stom. Grzegorz Rabiega

Artykuł przeczytasz za darmo dzięki opcji "artykułu otwartego", a czasopismo zamówisz na www.dlaspecjalistow.pl.

fot. archiwum autorów